Karaczan turecki (Shelfordella lateralis)
Jeden z mniejszych karaczanów karmowych. Długość ciała dorosłych karaczanów tureckich nie przekracza nawet 30mm. Posiada miękkie ciało dzięki czemu bez problemu radzą sobie z nim mniejsze zwierzęta egzotyczne. Karaczan ten nie chodzi po płaskich powierzchniach i nie zakopuje się w podłożu. Jest bardzo ruchliwy dzięki czemu zapewnia naszym pupilom potrzebny ruch.
Do hodowli czy też trzymania przez okres skarmiania wystarczy plastikowe pudełko. Należy jednak pamietać aby zapewnić dobrą wentylację. Do pojemnika wkładamy najlepiej wytłaczanki po jajkach, dzięki czemu zwiększamy mu przestrzeń życiową jak i zapewniamy schronienie i ciemne miejsce. Podłoże nie jest wymagane, jednak czasem warto nasypać cienką warstwę np. otręb owsianych.
Podstawowym pożywieniem karaczana są otręby pszenne,żytnie, płatki owsiane. Z racji tego, iż może wystąpić zjawisko kanibalizmu trzeba podawać co jakiś czas pokarm wysokobiałkowy. Znakomicie do tego nadaje się karma dla psów, kotów i rybek.
Trzeba pamietać aby podawać świeże owoce i warzywa. Dostarczą one naszym owadom karmowym wodę i niezbędne witaminy.
Świerszcze (Gryllidae)
Świerszcze charakteryzuje duża rozpiętość rozmiarów. Najmniejsze znane gatunki osiągają zaledwie 3- 4 mm długości, największe – kilka centymetrów. Większość spotykanych w hodowlach gatunków nie przekracza 35 mm. Posiadają jednolity plan budowy. Ciało walcowate, wydłużone, z kulistą, wyraźnie wyodrębnioną głową i długimi czułkami.
Świerszcz domowy (Acheta domesticus Linnaeus, 1758)
16 – 25 mm długości, jasnosłomkowego koloru. Rysunek na głowie poprzeczny. Łagodny i prosty w hodowli gatunek na którego przykładzie opiszę metody hodowli. Odgłosy
Świerszcz czerwonogłowy, Świerszcz kubański (Gryllus assimilis Fabricius, 1775)
25 – 30 mm. Często mylony z poprzednim gatunkiem. Jest od niego większy, posiada ciemniejsze skrzydła, rysunek na głowie to pionowe, czerwone lub brązowe pasy. Jest równie łatwy i przyjemny w hodowli jak świerszcz domowy. Odgłosy
Świerszcz dwuplamy, Świerszcz śródziemnomorski, Świerszcz afrykański (Gryllus bimaculatus De Geer, 1773)
20 – 32 mm długości. Jego ciało jest najczęściej czarne, z żółtymi plamami u podstawy skrzydeł i czerwonymi na udach tylnych nóg. Spotykane są również osobniki rudo-żółte jak i całkowicie czarne. Gatunek trudniejszy w hodowli ze względu na silny kanibalizm. Gra bardzo głośno i wydziela dość nieprzyjemną woń. Odgłosy
Świerszcz bananowy (Gryllodes sigillatus Walker, 1869)
20 – 18 mm. Jest przeważnie koloru jasnosłomkowego lub kremowego. Cechy charakterystyczne tego owada, to długie czułki (nawet dwa razy dłuższe niż ciało), długie cerci i skrócone skrzydła (samice są bezskrzydłe). Niezwykle szybki, skoczny i płodny, zwłaszcza w wysokiej temperaturze.
Świerszcz polny (Gryllus campestris Linnaeus, 1758)
20 – 26 mm. Krajowy gatunek świerszcza, rzadko spotykany w sprzedaży, dość trudny w hodowli. Jest owadem terytorialnym, a przez to bardzo agresywnym. Nie nadaje się więc raczej do hodowli karmowej. Jest najgłośniejszym świerszczem ze wszystkich gatunków z jakimi miałem do czynienia. Wygląda podobnie do Gryllus bimaculatus. Wyróżnia go jednak duża głowa i zredukowana druga para skrzydeł. Żółta plama u ich podstawy występuje tylko u samców. Odgłosy
Świerszcze są wszystkożerne, pobierają bardzo zróżnicowany pokarm. Należy podawać go w małych ilościach, tak aby owady zjadły go w ciągu kilku godzin. W innej sytuacji może pojawić się pleśń i roztocze. Dla zapewnienia im wody doskonale nadają się różne owoce i warzywa.
U zwierząt tych występuje kanibalizm w mniejszym lub większym stopniu więc tak jak w przypadku karaczanów należy zapewnić im pokarm wysokobiałkowy jak karma dla psów, kotów i rybek.
Warunki hodowli zbliżone jak u karaczanów. Najlepiej plastikowy pojemnik z dobrą wentylacją i położonymi na dnie wytłaczankami po jajkach. Możliwe też jest wysypanie cienkiej warstwy wilgotnego torfu na spodzie co ułatwia składanie jaj. Należy jednak pamiętać że przy podłożu łatwiej rozwija się pleśń i roztocza. Dlatego jeśli mamy świerszcze głównie do skarmiania lepiej nie stosować podłoża.